ملاحظاتی پیرامون لکنت:

لکنت یک پدیده پیچیده روانی – حرکتی و عمدتا خاص دوران کودکی است و معمولا از سنین ۲ تا ۴ سالگی یعنی سن آغاز سخن گفتن شروع می شود و تقریبا از هر صد کودک یک نفر مبتلا به لکنت است، لکنت از مهم ترین و متداول ترین انواع اختلالات تکلمی است.

سن ۶ و ۷ سالگی یعنی زمان آغاز مدرسه در رابطه با شروع یا تشدید لکنت کودکان بسیار حائز اهمیت است . بلحاظ ویژگی های عاطفی و سازگاری های اجتماعی خاص این مرحله از زندگی کودک و مواجه شدن آن ها با اولین تجربه رسمی اجتماعی این مرحله یا دوره یعنی آغاز مدرسه موقعیت مستعدی است برای بروز لکنت بخصوص برای بعضی از کودکانی که از نظر عاطفی و اجتماعی آمادگی لازم را برای ورود به مدرسه و مواجه شدن با نهاد اجتماعی رسمی ندارند . به همین دلیل ما همواره شاهد تعداد قابل توجهی از شاگردان کلاس اول دبستان می باشیم که دچار لکنت می شوند و یا احیانا لکنت آن ها بیشتر می شود . بنابراین در این شرایط می بایست از اعمال هر گونه تنبیه و فشار عاطفی و ذهنی به کودک اجتناب نمود.مواقعی نیز دوران بلوغ به احاظ ویژگی های زیستی و روانی و اجتماعی آن ،زمینه مناسبی برای بروز و بعضا بازگشت یا تشدید لکنت نوجوانان می باشد.در این شرایط سن ،شرایط و ویژگی های فردی و اجتماعی در تغییر شکل و یا تشدید لکنت موثر است. لکنت در میان پسرآن به مراتب بیشتر از دخترآن است و در بررسی ها وتحقیقات مختلف نسبتی در حدود ۷۰ درصد و ۳۰ درصد برای دختران ذکر گردیده است.در توصیف افراد مبتلا به لکنت می توان چنین خلاصه نمود که آن ها به طور غیر طبیعی حروف و کلماتی را تکرار می نمایند و به عبارت دیگر فاقد روانی و سلاست در گفتار هستند.

با خرید و پرداخت وجه به صورت فوری به لینکهای دانلود دسترسی پیدا می کنید .